Dag 21 t/m 29 van Salta naar La Paz

Daar zijn we weer.

Na vroeg opstaan vanuit San Ignatio (Argentinie) gaan we met de bus naar Bolivia. De reden van het vroeg opstaan wordt ons wel duidelijk als we bij de grens van Bolivia aankomen. We hebben hier ongeveer 3 uur lang in de rij gewacht om de grens over te komen. Nog even snel mijn Argentijns geld omwisselen voor Bolivianos en we kunnen verder met de bus. De Bolivianos is ongeveer waard (10 Bolivianos is 1 euro).

Bolivia is het hoogste en meest geïsoleerde land in Zuid-Amerika en wordt vaak gezien als een uitdaging om te reizen. Het is namelijk een land waar vele ruige facetten van de natuur te vinden zijn; besneeuwde bergtoppen, ruige landschappen, uitgestrekte savanne en een ondoordringbaar regenwoud. Authenticiteit speelt een grote rol in dit land; de Indiase bevolking in Zuid-Amerika is in Bolivia het meest authentiek. Het reizen is in Bolivia nog 'als vroeger', het land is nog niet ontdekt door de grote stromen toeristen. Je kan wandelen in de prachtige natuur, maar ook een bezoek brengen aan de interessante historische steden, zoals La Paz en Sucre. Het Andes gebergte heeft veel invloed op het klimaat van Bolivia. Deze grote bergketen zorgt voor een verdeling van het land in verschillende klimaatzones. In het noorden (Amazonas) is het over het algemeen tropisch en vochtig. In het zuid-oosten (chaco) meestal heet en droog, in de valleien gematigd koel en in de hooglanden (altiplano) koud. Van december tot april is er sprake van een regenseizoen en in de periode van mei tot augustus is het de droge tijd. Afhankelijk van de hoogte wordt het steeds kouder, met op hoogten rond de 4000 meter temperaturen in de avond rond het vriespunt. De verschillende klimaatzones en de grote temperatuurverschillen maken het dus noodzakelijk dat je zowel zomer- als winterkleren meeneemt wanneer je op reis gaat naar Bolivia.In Bolivia is het inde windertijd5 uur vroeger dan in Nederland (en in de zomertijd 6 uur vroeger).

Eenmaal de grens over zie je het verschil direct met Argentinie. Bolivia is een 3e wereld land. We passeren zo de plaatsen Villazon en Tupiza, om zo de desolate stad van Uyuni te bereiken. De wegen zijn zo slecht dat we er uren over doen voordat we op onze bestemming aankomen.

De volgende dag gaan we wat ze zeggen de grootste zoutvlakte van de wereld bezoeken. Midden op de zoutvlakte heb je ook nog een hotel genaamd Salar de Uyuni. Wil je hier gaan overnachten kost het je ongeveer 30 dollar. Het hotel is gebouwd uit verschillende zout elementen. Tevens hebben we foto´s gemaakt van de zoutvlakte met panorama achtergronden. Later in de middag zijn we naar het zgn. Fish Island geweest. Ik heb mijn ogen uit gekeken hoe mooi de uitzichten hier zijn met de prachtige strak blauwe hemel over de zoutvlakte.

De volgende dag reizen we naar Potosi waar we 2 nachten verblijven.

Potosi

Potosi is de hoofdstad van het departement Potosi en ligt op 164 km van Sucre. De stad ligt op een hoogte van bijna 4.000 meter en is de hoogst gelegen stad in de wereld! Potosi ligt aan de voet van de berg ´Cerro Potosi´ of ´Cerro Rico´, een berg vol zilvererts. Potosi is gesticht in 1546.

Door al het zilvererts dat werd gewonnen groeide Potosi uit tot één van de grootste steden in de wereld met een bevolking van meer dan 200.000 personen (vergelijkbaar of groter dan steden als Londen en Parijs in dezelfde tijd). In het Spaans bestaat het gezegde ´vale un Potosi!´ wat betekent een fortuin waard zijn. Het meeste Spaanse zilver kwam uit uit Potosi vandaan. Volgens officiële bronnen is er tussen 1556 en 1783 45.000 ton puur zilver gewonnen uit de berg. Van dit aantal is 7.000 ton naar de Spaanse monarchie verdwenen. Er wordt wel eens gezegd dat de Spaanse veroveraars zoveel zilver weggehaald hebben om een complete brug te bouwen tussen Potosi en Europa.

In de vroege 19e eeuw leidde de strijd tot onafhankelijkheid van Spanje ertoe dat veel kerken werden geplunderd. De rijkdommen van de stad Potosi werden verplaatst naar Europa en naar andere delen van het Spaanse rijk. Het inwoneraantal van Potosi zakte tot beneden de 10.000. Toen de onafhankelijkheid van Bolivia in 1825 een feit werd waren de mijnen van Cerro Rico al uitgeput. Net als Sucre is ook Potosi opgenomen op de lijst van Werelderfgoed van UNESCO. De voornaamste attracties in Potosi zijn de mijnen, La Casa de la Moneda, de kathedraal en de kerken San Benito en San Lorenzo.

We gaan de volgende dag weer naar Uyuni om zo door te reizen naar de hoofdstad van Bolivia, La Paz, waar we 4 nachten verblijven.

Zodra je aankomt in La Paz voel je aan alles dat je op een bijzondere plaats bent aangekomen. De stad ligt op 4000 meter hoogte in een steile kloof omgeven door besneeuwde Andestoppen: de ijle lucht op deze hoogte en de uitzichten benemen je letterlijk en figuurlijk de adem. Het is dan ook verstandig minimaal een dag rustig aan te doen als je uit een lager gelegen gebied komt.

La Paz wordt beschut tegen de Altiplano-wind door de omliggende bergen. Het zonnige klimaat in de stad, de bolhoedjes in de straat, de koloniale kerkjes en de kleurrijke indianenmarkten zijn helemaal Bolivia.Maak op eigen houtje (en in eigen tempo!) een stadswandeling op de dag na aankomst. Het centrum is vrij compact, maar onthoud dat het weinig zin heeft om op een plattegrond te kijken hoe ver iets lopen is. Op de kaart kun je toch niet zien hoe steil de straatjes zijn. De zon is fel, maar zodra er een wolk voorschuift lijkt de temperatuur meteen vijf graden te dalen. La Paz heeft veel musea waaronder het interessante coca-museum, pleinen waar je de bolhoedjes en hoepeljurken kunt gadeslaan en ook veel straatmarkten. Eentje die je niet mag overslaan is de heksenmarkt: een straatje waar naast de gebreide mutsen met lamamotief, truien van lamawol, lamakleedjes en andere souvenirs ook lamafoetussen en andere bizarre bijgeloofattributen worden verkocht.

Wanneer je aan de hoogte gewend bent dan is ook een downhill mountainbike rit van La Paz naar Coroico een fantastische uitdaging: je begint in de Andes bergketen en rijdt omlaag naar de Yungas vallei. Deze vallei ligt tussen de Andes en de Amazone in en heeft een subtropisch klimaat. De afdaling is ongelofelijk: in vier uur tijd zak je over een smalle onverharde weg tweeduizend meter naar beneden. Je begint zo in de sneeuw en eindigt tussen de palmbomen in Coroico. Deze rit wordt ook wel de Death road genoemd omdat dit de gevaarlijkste weg van de wereld is.

Toen we in La Paz aankwamen hoorden we al dat er een staking gaande is en dat de weg (Death road) geblokkerd is. We weten niet hoelang de staking gaat duren dus besluiten we na 3 dagen maar dat we een andere route nemen voor onze downhill mountanbike rit. Deze heet de Zongo. Hij is in verhouding minder stijl, maar wel moeilijker om de wegen te te trotseren.

Helaas ben ik 1 keer gevallen (mijn veter van mijn schoen raakte verstrikt in de ketting), en dat met een snelheid van ongeveer 30 to 40 km per uur naar beneden denderen. Gelukkig hadden we goede veiligheidskleding, dus een paar kleine schrammetjes aan beide ellebogen en meer niet.

De volgende dag reizen we naar Puno (Peru).

Groeten Edwin

Dag 13 t/m 20 van Foz do Iguacu to Salta

Dag 13 t/m20 Van Foz do Iguaçu naar Salta (Argentinie)

Hallo Allemaal,

Argentinie is het tweede grootste land van Zuid-Amerika en het achtste grootste land op wereldniveau. Niet alleen het landoppervlak is groot, ook de steden, de ranches, de steak etc zijn dat. Midden twintigste eeuw was het een van de rijkere landen en het leek het Texas van het Zuiden te worden. De rijkdom was echter zeer ongelijk verdeeld, met veel grootgrondbezitters. De crisis van de jaren dertig met de ineenstorting van de prijzen van landbouwproducten raakte Argentinie hard. Veel industrieen in Argentinie zijn nog steeds gericht op de voedselverwerking Mede door de slechte economische toestand grepen de militairen meerdere keren in. Argentinie is later dan ook meer bekend geworden door de dictaturen.
Argentinie is een vrij westers land, als jer er rond rijdt zou je ook kunnen denken dat je in Zuid-Europa rijdt. Samen met Chili is Argentinie ook het welvarendste land van Zuid-Amerika. Momenteel gaat het economisch echter niet zo goed hier, de koppeling van de Argentijnse peso aan de Amerikaanse dollar heeft de concurrentiepositie danig verzwakt. Brazilie zag zijn Real met tientallen procenten devalueren en het land is voor investeerders daarmee interessanter geworden.

Het landschap in Argentinie is zeer gevarieerd. Het noordelijke deel behoort tot de subtropen, terwijl het zuidelijkste deel niet ver van Antarctica ligt. Rond Menoza en Cruz de Eje is het landschap deels droog, maar er zijn ook groenere gebieden. Dit zijn nog de uitlopers van de Andes en het landschap is dan ook heuvelachtig. Veel hoger dan een paar honder meter boven zeeniveau is het hier echter niet. Nabij Cordoba wordt het landschap vlakker, dat is het begin van de pampa's. Dit deel is tegenwoordig vrijwel geheel in cultuur gebracht.

Dag 13 t/m 16 Foz do Iguacu.

We zijn aangekomen in , Foz do Iguacu. We verblijven wederom in een hostel voor2 nachten. De eerste dag kunnen we de Braziliaanse kant bekijken, maar deze heb ik al een keer eerder gezien op 1 van mijn reizen. De 2e dag gaan we naar Paraguay, waar we gaan winkelen, alles is hier belastingvrij en dat scheelt toch voor Nederlandse begrippen ongeveer 20%. Hier heb ik een klein mini nootbook gekocht om mijn foto´s te plaatsen en eventueel films tebekijken die andere mede reizigers al hadden meegenomen.

De 3e dag zijn we naar de Argentijnse kant geweest, deze heb ik wel bezocht omdat ik op mijn vorige reis niet alles heb kunnen zien, dit i.v.m. tijdsdrukte ( we kwamen toen pas aan om 14:00 uur ), dat is eigenlijk veel te kort. Je hebt bijna wel een hele dag nodig om alles te kunnen zien.

De volgende dagreizen we naar San Ignacio (Argentinie).

San Ignacio is een departement in de Argentijnse provincie Misiones. Het departement (Spaans: departamento) heeft een oppervlakte van 1.662 km² en telt 55.038 inwoners.

San Ignacio zelf is een klein plaatsje van zo'n 10.000 inwoners, waar op het moment dat we aankwamen werkelijk niemand op straat te vinden was. In de bus hadden we net een horrorfilm te verwerken gekregen over een klein dorpje waar iedereen was uitgemoord door een psychopaat en de overeenkomsten leken angstaanjagend groot. Pas rond een uur of 18.00 toen het wat afgekoeld was, trokken de bewoners weer massaal de straat op en ontstond er een aangename sfeer.

Er bleek ook iets vreemds aan de hand in San Ignacio. Veel mensen hebben kennelijk geen geld voor én een stereo in huis én in de auto en geven de voorkeur aan de laatste. Op vele plaatsen staan er nl auto's naast de huizen met de deuren open waardoor de luide muziek door de hele straat schalt.

De volgende dag gaan we naar Salta, dit is een reis van ongeveer 10 uur rijden.

Salta, 1 van de mooiste omgevingen van Argentinie. We verblijven hier voor 2 nachten. Salta is eenfantastische stad en echt een aanrader!!! Naast de fantastische natuur en degezellige koloniale omgeving, hebben ze sinds 1 jaar een nieuw museum. Hier tonen ze een mummy die ze op de top vaneen berg van 7000 meter gevonden hebben. We zijn behoorlijk laat geariveerd in Salta (20:00 uur). Dus we konden overdag niet veel doen. Wel zijn we tot diep in de nacht opgebleven. De volgende dag gaan we ´s morgens raften. Dit is iets wat ik nog niet mee heb gemaakt. 1 van mijn reisgenoten heeft ook een rafting gedaan in Costa Rica, voor hem was dit zijn eerste keer. Helaas viel het qua sensatie allemaal wat tegen. Deze rivier in Salta heeft maar een level 3 nivo, terwijl die in Costa Rica een level 5 nivo had.

Dus ik ga zeker in Costa Rica nog een keer raften, zeker nadat ik de foto´s van mijn reisgenoot had gezien in Costa Rica.´S middags gaan we hoogste kabelbanen afdalen. Deze hebben in totaal 9 lijnen en de hoogste lijn zit ongeveer op 160 meter boven de grond.

Dit alles is een geweldige sensatie.

Helaas de Argentijnse gedeelte zit er al weer op, we reisen nu door naar Uyuni in Bolivia.

Groeten Edwin

Dag 1 t/m 12 van Rio de Janairo naar Foz do Iguacu

Dag 1 t/m 12 Van Rio de Janeiro naar Foz do Iguaçu

Hallo Allemaal,

Mijn reis is eindelijk begonnen. Ik heb 2 reizen in 1 geboekt, nml. Als eerste van Atlantic to Pacific (dit is het midden van Zuid Amerika) en als tweede een reis door midden Amerika (Grand Central). Deze 2 reizen samen zijn goed voor 98 dagen onderweg. Deze reis doe ik als backpacker, alleen alles is wel georganiseerd, dus zo weinig mogelijk kleren mee en met een budget bedrag van de ene plaats naar de andere.

Zaterdag 18 september was het dan zover, ´s morgens vroeg opstaan om de trein te nemen naar Schiphol. Ik ben om 10:10 uur met een KLM vliegtuig gevlogen naar Sao Paulo, om vervolgens door te vliegen naar Rio de Janeiro.

Eindelijk aangekomen in mijn hostel kwam ik erachter dat mijn groep uit 28 leden bestond, waaronder 3 Engelsen, 1 Kiwi, 2 Hollanders en 21 man uit Oz, en 1 Canadees.Dus mijn voertaal voor de eerste 49 dagen is voornamenlijk Engels. Gelukkig zit er ook nog een Nederlandse meid bij, zodat we af en toe ook nog een beetje Nederlands kunnen praten.

Rio de Janeiro heeft een lange en rijke historie. Rio is met zijn diverse wijken schitterend gelegen langs de kust en omgeven door bergen. Er wonen zo'n 10 miljioen Cariocas, zoals de inwoners van Rio heten. Cariocas gaan niet naar het strand om te zwemmen, maar om te kijken en gezien te worden.Rio de Janeiro heeft veel te bieden, er is veel te zien en te doen. Je kunt een bezoek brengen aan beroemde, 400 meter hoge Pao de Acucar (suikerbroodberg) en de Corcovado met het beroemde beeld van Jezus Christus die de stad ´beschermt´. Maar je kunt natuurlijk ook lekker gaan relexen op de stranden van Rio de Janeiro. Copacabana 1 van de beroemste stranden van de wereld, maar daar is de laatste tijd niet veel meer van over.

De volgende dag gaan we met onze Truck die de naam `Berny` heeft gekregen naar Paraty, deze rit duurt ongeveer 4 uur. Paraty is een mooi schilderachtig plaatsje waar het centrum autovrij gehouden is. De geplaveide wegen doen aan de Belgische kinderkopjes denken. Ooit was Paraty bekend om de suikerriet die er gewonnen werd. Tegenwoordig komen de inkomsten meer uit de toeristenindustie en visserij. Dat deze kustplaats inderdaad de moeite van het bezoeken waard is, blijkt ook uit de 26 films die er opgenomen zijn. Een voorbeeld hiervan is de in 1985 opgenomen film Kiss of the Spider Woman. Ook zijn er een aantal videoclips (onder andere van Mick Jagger) opgenomen.
Wij hebben voor het eerst kennis kunnen maken me de Braziliaanse vecht/danssport de Capoerinha. Ook was een uitstap naar een van de vele eilanden mogelijk. Na 3 overnachtingen zijn we verder gegaan naar Bonito.

Bonito zou het summum van onze reis worden...Bonito, de naam alleen al. Ik had thuis op internet zitten kijken en onwaarschijnlijk mooie foto's gezien van watervallen, 3 kilometer snorkelen in een heldere zoetwaterrivier met exotische vissen, rafting in groene paradijsjes, duiken in een grot met azuurblauw water...Ik had bijna Pantanal overgeslagen om hier een volle week te hebben en nu zitten we hier en moet ik eerlijk toegeven dat het wat tegenvalt.Het stadje is klein, best wel gezellig maar vreselijk toeristisch en alls wat hier te zien valt is belachelijk duur.

27 september: Rio da Prata, dag 10. Vandaag gaan we met een groep van 14 man naar Rio da Prata, de fammeuse snorkeltocht in de zoetwaterrivier.. Dan eindelijk in het water en na heel wat uitleg over hoe we moeten snorkelen, hoeveel meter we achter elkaar moet blijven, niet hier aankomen, niet daar aankomen, tot we ons helemaal weer in de kleuterklas voelen, mogen we eindelijk vertrekken, maar het is best leuk. Er is echter weinig variatie in vissen maar ze zijn groot en de zichtbaarheid in het water is 10 meter. Gelukkig genoeg staat het water op dit moment van het jaar nog vrij hoog . Na drie uurtjes zijn we er door en staat een lange buffet tafel op ons te wachten.

28 september, dag 11. De website ligt plat en ik ben een beetje gefrustreerd. Ik wou eindelijk beginnen aan mijn blog, maar helaas vandaag werkt het internet niet.

De rest van de groep gaat vandaag naar de Groto do lago azul. Het was vroeg opstaan voor deze mensen, want ze gingen om 5 uur ´s morgens al weg. Heb voor de rest van de dag niet veel gedaan, een beetje geluierd, gegeten en gedronken. Nog even gezwommen en dat was het.

Helaas moesten we de volgende dag vroeg weg ( 05:30 uur ), omdat we een rit van 960 km voor ons hebben om naar de Foz do Iquacu te gaan.

Dit was het eerste verhaal van mijn lange reis,

Groeten Edwin