Daar zijn we weer.

Na vroeg opstaan vanuit San Ignatio (Argentinie) gaan we met de bus naar Bolivia. De reden van het vroeg opstaan wordt ons wel duidelijk als we bij de grens van Bolivia aankomen. We hebben hier ongeveer 3 uur lang in de rij gewacht om de grens over te komen. Nog even snel mijn Argentijns geld omwisselen voor Bolivianos en we kunnen verder met de bus. De Bolivianos is ongeveer waard (10 Bolivianos is 1 euro).

Bolivia is het hoogste en meest geïsoleerde land in Zuid-Amerika en wordt vaak gezien als een uitdaging om te reizen. Het is namelijk een land waar vele ruige facetten van de natuur te vinden zijn; besneeuwde bergtoppen, ruige landschappen, uitgestrekte savanne en een ondoordringbaar regenwoud. Authenticiteit speelt een grote rol in dit land; de Indiase bevolking in Zuid-Amerika is in Bolivia het meest authentiek. Het reizen is in Bolivia nog 'als vroeger', het land is nog niet ontdekt door de grote stromen toeristen. Je kan wandelen in de prachtige natuur, maar ook een bezoek brengen aan de interessante historische steden, zoals La Paz en Sucre. Het Andes gebergte heeft veel invloed op het klimaat van Bolivia. Deze grote bergketen zorgt voor een verdeling van het land in verschillende klimaatzones. In het noorden (Amazonas) is het over het algemeen tropisch en vochtig. In het zuid-oosten (chaco) meestal heet en droog, in de valleien gematigd koel en in de hooglanden (altiplano) koud. Van december tot april is er sprake van een regenseizoen en in de periode van mei tot augustus is het de droge tijd. Afhankelijk van de hoogte wordt het steeds kouder, met op hoogten rond de 4000 meter temperaturen in de avond rond het vriespunt. De verschillende klimaatzones en de grote temperatuurverschillen maken het dus noodzakelijk dat je zowel zomer- als winterkleren meeneemt wanneer je op reis gaat naar Bolivia.In Bolivia is het inde windertijd5 uur vroeger dan in Nederland (en in de zomertijd 6 uur vroeger).

Eenmaal de grens over zie je het verschil direct met Argentinie. Bolivia is een 3e wereld land. We passeren zo de plaatsen Villazon en Tupiza, om zo de desolate stad van Uyuni te bereiken. De wegen zijn zo slecht dat we er uren over doen voordat we op onze bestemming aankomen.

De volgende dag gaan we wat ze zeggen de grootste zoutvlakte van de wereld bezoeken. Midden op de zoutvlakte heb je ook nog een hotel genaamd Salar de Uyuni. Wil je hier gaan overnachten kost het je ongeveer 30 dollar. Het hotel is gebouwd uit verschillende zout elementen. Tevens hebben we foto´s gemaakt van de zoutvlakte met panorama achtergronden. Later in de middag zijn we naar het zgn. Fish Island geweest. Ik heb mijn ogen uit gekeken hoe mooi de uitzichten hier zijn met de prachtige strak blauwe hemel over de zoutvlakte.

De volgende dag reizen we naar Potosi waar we 2 nachten verblijven.

Potosi

Potosi is de hoofdstad van het departement Potosi en ligt op 164 km van Sucre. De stad ligt op een hoogte van bijna 4.000 meter en is de hoogst gelegen stad in de wereld! Potosi ligt aan de voet van de berg ´Cerro Potosi´ of ´Cerro Rico´, een berg vol zilvererts. Potosi is gesticht in 1546.

Door al het zilvererts dat werd gewonnen groeide Potosi uit tot één van de grootste steden in de wereld met een bevolking van meer dan 200.000 personen (vergelijkbaar of groter dan steden als Londen en Parijs in dezelfde tijd). In het Spaans bestaat het gezegde ´vale un Potosi!´ wat betekent een fortuin waard zijn. Het meeste Spaanse zilver kwam uit uit Potosi vandaan. Volgens officiële bronnen is er tussen 1556 en 1783 45.000 ton puur zilver gewonnen uit de berg. Van dit aantal is 7.000 ton naar de Spaanse monarchie verdwenen. Er wordt wel eens gezegd dat de Spaanse veroveraars zoveel zilver weggehaald hebben om een complete brug te bouwen tussen Potosi en Europa.

In de vroege 19e eeuw leidde de strijd tot onafhankelijkheid van Spanje ertoe dat veel kerken werden geplunderd. De rijkdommen van de stad Potosi werden verplaatst naar Europa en naar andere delen van het Spaanse rijk. Het inwoneraantal van Potosi zakte tot beneden de 10.000. Toen de onafhankelijkheid van Bolivia in 1825 een feit werd waren de mijnen van Cerro Rico al uitgeput. Net als Sucre is ook Potosi opgenomen op de lijst van Werelderfgoed van UNESCO. De voornaamste attracties in Potosi zijn de mijnen, La Casa de la Moneda, de kathedraal en de kerken San Benito en San Lorenzo.

We gaan de volgende dag weer naar Uyuni om zo door te reizen naar de hoofdstad van Bolivia, La Paz, waar we 4 nachten verblijven.

Zodra je aankomt in La Paz voel je aan alles dat je op een bijzondere plaats bent aangekomen. De stad ligt op 4000 meter hoogte in een steile kloof omgeven door besneeuwde Andestoppen: de ijle lucht op deze hoogte en de uitzichten benemen je letterlijk en figuurlijk de adem. Het is dan ook verstandig minimaal een dag rustig aan te doen als je uit een lager gelegen gebied komt.

La Paz wordt beschut tegen de Altiplano-wind door de omliggende bergen. Het zonnige klimaat in de stad, de bolhoedjes in de straat, de koloniale kerkjes en de kleurrijke indianenmarkten zijn helemaal Bolivia.Maak op eigen houtje (en in eigen tempo!) een stadswandeling op de dag na aankomst. Het centrum is vrij compact, maar onthoud dat het weinig zin heeft om op een plattegrond te kijken hoe ver iets lopen is. Op de kaart kun je toch niet zien hoe steil de straatjes zijn. De zon is fel, maar zodra er een wolk voorschuift lijkt de temperatuur meteen vijf graden te dalen. La Paz heeft veel musea waaronder het interessante coca-museum, pleinen waar je de bolhoedjes en hoepeljurken kunt gadeslaan en ook veel straatmarkten. Eentje die je niet mag overslaan is de heksenmarkt: een straatje waar naast de gebreide mutsen met lamamotief, truien van lamawol, lamakleedjes en andere souvenirs ook lamafoetussen en andere bizarre bijgeloofattributen worden verkocht.

Wanneer je aan de hoogte gewend bent dan is ook een downhill mountainbike rit van La Paz naar Coroico een fantastische uitdaging: je begint in de Andes bergketen en rijdt omlaag naar de Yungas vallei. Deze vallei ligt tussen de Andes en de Amazone in en heeft een subtropisch klimaat. De afdaling is ongelofelijk: in vier uur tijd zak je over een smalle onverharde weg tweeduizend meter naar beneden. Je begint zo in de sneeuw en eindigt tussen de palmbomen in Coroico. Deze rit wordt ook wel de Death road genoemd omdat dit de gevaarlijkste weg van de wereld is.

Toen we in La Paz aankwamen hoorden we al dat er een staking gaande is en dat de weg (Death road) geblokkerd is. We weten niet hoelang de staking gaat duren dus besluiten we na 3 dagen maar dat we een andere route nemen voor onze downhill mountanbike rit. Deze heet de Zongo. Hij is in verhouding minder stijl, maar wel moeilijker om de wegen te te trotseren.

Helaas ben ik 1 keer gevallen (mijn veter van mijn schoen raakte verstrikt in de ketting), en dat met een snelheid van ongeveer 30 to 40 km per uur naar beneden denderen. Gelukkig hadden we goede veiligheidskleding, dus een paar kleine schrammetjes aan beide ellebogen en meer niet.

De volgende dag reizen we naar Puno (Peru).

Groeten Edwin